Heel vaak, als ik denk aan hoe we de wereld mooier kunnen maken, focus ik eerst op problemen. Die zijn er namelijk genoeg.
Meerdere crisissen in de wereld vragen dringend om grote, slimme oplossingen en baanbrekende innovaties. Ik kijk ongeduldig naar de overheid voor nieuw beleid en verwacht transities van organisaties op allerlei terreinen. Misschien heb jij dat ook.
Maar vergeten we door die focus op problemen niet iets essentieels?
Als ik even stilsta en goed om me heen kijk, dan zie ik dat we vooral heel druk zijn met het introduceren van slimme oplossingen zodat we met een goed gevoel door kunnen met de leefstijl die we ons de afgelopen decennia eigen hebben gemaakt. Maar is die leefstijl wel zo gezond?
We voelen ons goed bij onze nieuwe elektrische auto’s en zonnepanelen, maar verdringen het liefst dat wíj hier dan wel ‘schone’ energie hebben maar dat we elders enorme schade creëren (door het mijnen en verwerken van de grondstoffen die hiervoor nodig zijn).
We willen de best mogelijke schoolcarrière voor onze kinderen. Stimuleren hen om goede cijfers te halen zodat ze een goede baan krijgen in het bestaande system: aanpassen, participeren, meedoen. En als dat niet lukt – of als je er teveel stress van krijgt – dan zijn er een heleboel slimme oplossingen: bijles, rugzakjes, coaches of pillen. We verdringen dat er steeds meer jongeren met mentale klachten zijn. Dat we ze misschien helemaal niet goed voorbereiden op de verandering die in de wereld gaande is. Hoe leren we onze kinderen dingen die onze eigen generatie nooit geleerd heeft?
En tussendoor werken we massaal aan onszelf. Therapie, coaching, zelfhulpboeken, diëten en spirituele oefeningen zodat we het geluk en de liefde kunnen vinden waar we zo naar verlangen. Zodat we ons staande kunnen houden in de snelle wereld. ‘En ik dan?’ is de vraag die steeds door ons hoofd gaat. Hoe wordt ik gezien, gehoord, geliefd, gelukkig?
De nadruk op het zelf past in deze tijd, heeft een functie, maar het kan nooit het ultieme doel van het leven zijn. Als we er als mens te ver in doorslaan, isoleert het ons van het grotere geheel waar we deel van zijn.
In de aangeleerde patronen en overtuigingen over bijvoorbeeld duurzaamheid, onderwijs, van betekenis zijn en geluk zitten de echte kansen voor verandering. Deze begint niet met slimme oplossingen en baanbrekende technologieën.
Dit begint bij jezelf
hoe je bent met je kinderen
hoe je doet tegen je hond
hoe je denkt over zorg voor ouderen
hoe je een email schrijft
hoe je kijkt naar mensen die anders denken dan jij
hoe je jezelf toestaat om af te wijken
Wil je hier meer over lezen? In mijn boek Be The ReGeneration ga ik hier dieper op in.